We zijn weer onderweg - 17 augustus
17 augustus 2018 - Padang Bay, Indonesië
We zijn weer onderweg - 17 augustus (7.45 uur)
We hebben onze vakantie met de familie Schul verlengd t/m 12 augustus. Wij zijn hen gevolgd naar Seminyak. Op 11 augustus hadden we een heerlijk en gezellig 10-gangen-afscheidsdiner. Dank je wel Richard. Bij zo’n diner hoort gepaste kleding. Wim zag er keurig uit in een broek van Richard en shirt & schoenen van Yves. En ik heb een jurk van Claudia geleend en schoenen van Fleur.
12 augustus zijn we met zijn allen nog naar het Garuda Wisnu Kencana Cultural Park gegaan, hebben we samen geluncht en ons laatste potje kaarten gespeeld. En toen was het zover, afscheid nemen, verschrikkelijk!
Met een brok in de keel en een knoop in mijn buik ben ik op 13 augustus weer op de fiets gestapt. Gelukkig is Bali prachtig en dat zorgt ervoor dat we weer snel de draad op konden pakken. We hebben nu weer 3 dagen gefietst. Mooie tochten, fysiek pittig (lekker!), prachtige natuur en mooie, boeiende cultuur.
We zijn via Ubud en Bangli naar Padang Bai gefietst. In Ubud hebben we geslapen bij Casey (Cees Goderie), een bekende uit Breda die we al 30 jaar niet hadden gezien. Heel gezellig.
En ook in Bangli hadden we een ‘homestay’. Toen we daar aankwamen bleek het (enige) hotel gesloten te zijn. Een aardige meneer heeft ons onderdak gegeven in zijn huis.
Onderweg hebben we een een aantal tempels bezocht:
- Pura Tanah Lot; dit is een kleine tempel (pura) aan de westkust van Bali. De ligging is spectaculair, op een rots in zee. Bij laag water is de tempel net wel of net niet met droge voeten te bereiken.
- Een paar kilometers verder ligt de Pura Taman Ayun; een tempel uit 1634.
- Op weg van Ubud naar Bangli kwamen we langs Gunung Kawi. “Dit is een complex van tien in de rotsen uitgehouwen “grafmonumenten” voor koning Anak Wungsu en zijn belangrijkste vrouwen en minnaressen. Ze dateren uit de 11e eeuw. Het zijn waarschijnlijk geen graven, want hindoes worden gecremeerd.”
- Vlakbij Bangli ligt de Pura Kehen, een 11e eeuwse tempel, de grootste in Oost Bali.
Absoluut mooi om gezien te hebben, maar eigenlijk vinden wij het alledaagse leven veel boeiender om te zien. Het hindoeïsme heeft een enorme impact op het leven hier. De vrouwen zijn een groot deel van de dag bezig met de offers, het maken ervan en het ritueel om deze aan de goden te geven. De offers liggen werkelijk overal. We hebben ook veel kleine en grotere ceremonies gezien. De meest indrukwekkende was een crematie ceremonie. Deze was voor alle overledenen van een dorp in de afgelopen jaren. Een grote stoet mensen liep over straat. De vrouwen, prachtig gekleed, droegen de offers en foto’s van de overledenen. De mannen maakten muziek en droegen grote baren met daarop versierde kisten. Op elke kruising draaiden zij deze een aantal keer rond. Ik heb gelezen dat zij dit doen om er zeker van te zijn dat de overledene de weg naar huis niet terug kan vinden. We begrepen dat de crematie de volgende dag zou zijn. De stoet eindigde in een dorp. Voor de tempel werden nog een aantal rituelen gedaan. Er werd onder meer een kip geslacht en het bloed werd rond gesprenkeld, Vervolgens werden de offers in de tempel gezet en ging men samen eten.
We zijn nu in Padang Bai. Hier vertrekken de boten naar Lombok. Gisteren hebben we navraag gedaan over de situatie op Lombok. Het zuiden van Lombok is veilig zegt iedereen. We nemen dadelijk dus de boot naar Lembar (Zuid Lombok).
Er staan wat nieuwe foto’s en video’s op onze blog. De foto’s / video’s vanaf 14 augustus volgen later, die hebben we zelf nog niet bekeken. Druk, druk, druk ….. :-)
Het gaat jullie goed Wim en Jet, lieve groetjes Carla XXX
Wat een leuk verhaal weer. Fijn om familie te zien hè.
Paul en ik zijn in Frankrijk aan het kamperen, doen steeds een poging te fietsen maar dat valt nog niet mee. Iets meer oefenen thuis.
Leuk dat jullie Kees Goderie gezien hebben, een oude bekende inderdaad.
Nog een fijne voortzetting voor jullie. Wij gaan weer huiswaarts.
Wij volgen jullie berichtjes met veel plezier. En zijn ook wel een beetje jaloers.
Groetjes Willeke en Paul van Tongeren