Siem Reap - 21 november

Siem Reap - 21 november

Het is goed dat we ons af en toe min of meer verplicht voelen om weer een verhaal op onze reislogger te zetten. Dat gevoel hebben we nu ook, dus vandaag gaan we er weer voor zitten. Eerlijk gezegd vinden we het schrijven van een reisverslag en het bekijken en uitzoeken van de blog-foto’s niet de allerleukste bezigheid. We zijn liever buiten, bezig en reiservaringen aan het opdoen. Maar als ik dan aan een nieuw reisverslag begin en ons laatste verhaal teruglees (heb ik net ook gedaan), denk ik altijd: “Oja, dat was toen, wat is er alweer veel gebeurd in een paar dagen”. Goed dus dat we een reislogger hebben, die we bij moeten houden. Alleen daardoor hebben we nu een mooi overzicht van alles wat we gedaan, gezien en beleefd hebben.

Daar komt ie dan, wat hebben we gedaan na 7 november:

Toen waren we op Don Khong, dat met z’n 18 bij 8 kilometer het grootste eiland is van Si Phan Don. Nadat we de reislogger hadden bijgewerkt, hebben we een rondje eiland gefietst. De volgende dag zijn we naar Don Det gereden en gevaren, een echt backpackers-eiland. Onderweg daarheen knapte er met een luide PANG een spaak in het achterwiel van de fiets van Wim. Het was een vervelende spaak, eentje bij de cassette. We hebben wel reserve spaken bij ons, maar niet het gereedschap om de cassette te verwijderen. En dat was nodig om deze spaak te vervangen. Onze eerste dag op Don Det zijn we dan ook langs alle fietsenmakers van het eiland gereden. Op Don Det komen veel toeristen, iedereen huurt daar een fiets, er zijn dus ook veel fietsenmakers. We hebben ze allemaal gezien, inclusief de fietsenmakers van het naburige eiland Don Khon.    “Don Det is maar 2,5 kilometer lang en aan de zuidkant middels brug verbonden met het eiland Don Khon. Deze Franse Brug deed ooit dienst als spoorbrug.”    Zodra we de nieuwe spaak lieten zien en wezen naar de kapotte spaak, wilden ze aan de slag gaan. Maar als ze nog eens goed keken, schudden ze hun hoofd. Nee, dat konden ze niet, daar hadden ze het gereedschap niet voor. En dan wezen ze naar links of rechts, want daar zat ook een fietsenmaker en die kon ons vast wel helpen……… Oké, dat ging ‘m dus niet worden. De enige optie was dan om met een kapotte spaak naar Cambodja te rijden en daar verder te kijken. En mocht de slag in het achterwiel te groot worden, dan konden we altijd nog een busje of pick-up regelen.

Op Don Det zijn we 5 nachten gebleven. We sliepen in een eenvoudig guesthouse, met uitzicht op de rivier. Op onze veranda hingen 2 hangmatten, niks mis mee. Behalve dan de ‘bedbugs’, die ons veel jeukende bultjes bezorgden.

Vanuit Don Khon (het eiland naast Don Det) kun je Irrawaddy dolfijnen spotten. Met een bootje vaar je naar ‘niemandsland’, een stuk van de Mekong-rivier dat tussen Laos en Cambodja stroomt. De Irrawaddy dolfijnen zijn met uitsterven bedreigde zoetwaterdolfijnen, die nog in kleine  aantallen voorkomen in de Mekong rivier. We hebben er 1 gezien! Weliswaar van veraf, maar wel spectaculair. Hij (of zij?) was aan het jagen op een vis. Meerdere keren sprong die vis uit het water met de dolfijn er achteraan.

Verder hebben we op Don Det 2 middagen aan het zwembad gelegen en vooral lekker gegeten. Dat is het voordeel als je bent op een plek waar veel toeristen komen. Lekkere curry’s en fruit salades met yoghurt en muesli, mmmmmmmmmm. Op de laatste dag hebben we nog een boeddhistische crematie gezien. Er was een mevrouw overleden en haar zoon vond het goed dat wij mee gingen naar de crematie. Ook foto’s maken was geen enkel punt.

Op 12 november om 6.00 uur s’ochtends hebben we een boot(je) naar het vasteland genomen. Het was 20 kilometer fietsen naar de grens met Cambodja. De zware bagage zat nu op mijn fiets, om het achterwiel van Wim te ontlasten. Ging prima, want de route was vlak. Een grensovergang is altijd weer bijzonder.

• Loket 1: Douane van Laos, waar we een uitreisstempel kregen. Kosten: USD 2 pp.
• Loket 2: Voordat we Cambodja in mochten, moesten we een gezondheidsverklaring invullen en werd onze temperatuur gemeten. Geen koorts. We hadden gehoord dat je hier USD 1 pp moest betalen, maar voor ons was het gratis.
• Loket 3: Het visum regelen. Weer een formulier invullen, vingerafdrukken laten maken, een pasfoto geven en USD 35 pp betalen.
• Bij loket 4 werd het visum in onze paspoorten geplakt en kregen we ze weer terug.
• Door naar loket 5, waar we een aankomst- en vertrek formulier in moesten vullen en onze paspoorten weer af moesten geven.
• Bij loket 6 kregen we de paspoorten voorzien van nieuwe stempels weer terug.
• En tenslotte werden bij loket 7 onze paspoorten nog even gecontroleerd. We hadden alle stempels en het visum was in orde. We mochten Cambodja in.  

Vanaf de grens was het nog 60 kilometer fietsen naar Stung Treng, onze eerste overnachtingsplek in Cambodja. De eerste 40 kilometers waren onverhard, dat was stof happen. Maar geen problemen met de banden en het achterwiel van de fiets van Wim, dus prima!

In Stung Treng hebben we onze lakenzakken en kleren laten wassen om ze weer bedbug-vrij te maken. En we hebben ons verdiept in Cambodja, wat voor land is dit eigenlijk en wat gaan we doen? Wat een triest verleden heeft dit land.

“Tijdens de Vietnamoorlog werd Cambodja zwaar gebombardeerd door Amerikaanse bommenwerpers die de Vietcong en de Ho Chi Minh-route als doel hadden. Cambodja was na Laos zelfs het zwaarst gebombardeerde land in Zuidoost-Azië, er vielen naar schatting 600.000 burgerslachtoffers. In 1970 vielen Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen Cambodja binnen om aldaar gelegerde Vietcongtroepen aan te vallen. Generaal Lon Nol pleegde een staatsgreep, zette Sihanouk af en riep in oktober 1970 de Khmerrepubliek uit. In 1975 wierp de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot de regering van Lon Nol omver en stichtten zij Democratisch Kampuchea. Ze oefenden een waar schrikbewind uit en vermoordden tussen 1,5 miljoen en 2,5 miljoen mensen (schattingen zijn zo laag als 800.000 (bekentenis Pol Pot) en zo hoog als 3 miljoen (Vietnamese bronnen)). Dit was ongeveer 25% van de Cambodjaanse bevolking.”

“Pol Pot, de leider van de Rode Khmer, wilde van Cambodja een zelfvoorzienende agrarische staat maken. Iedereen die gestudeerd had, engels sprak of ook maar een bril droeg, werd vermoord. Hierdoor heeft Cambodja nog steeds een enorme achterstand in kennis en ontwikkeling. Vriend en vijand wonen nu naast elkaar en spreken over deze tijd is taboe. Niet alleen de mensen die deze tijd hebben meegemaakt leiden hieronder maar ook hun kinderen die vaak opgevoed zijn door ouders met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze cyclus van armoede en misbruik is iets wat tot op de dag van vandaag voortduurt. De meerderheid van de Cambodjanen leeft in armoede en 40% van de kinderen is ondervoed. Het gemiddelde inkomen is minder dan $3 per dag en veel mensen leven van minder.”

Vanuit Stung Treng zijn we in 4 fietsdagen (305 kilometer) naar Siem Reap gereden. Geen spannende route. Op 16 november zijn we aangekomen in Siem Reap en 17 november hebben we hier in de stad een goede fietsenmaker gevonden. Probleem Spaak is opgelost. Siem Reap is één van de meest toeristische plekken van Cambodja, vanwege de tempels van Angkor Wat. Eigenlijk is Angkor Wat één van de tempels in het 400 km² complex Angkor, waar tientallen tempels te vinden zijn.

Over Angkor is veel te schrijven. Dat ga ik niet doen. Dat kan je allemaal vinden op internet. De afgelopen 3 dagen hebben we in Angkor doorgebracht en ‘het waren 3 fantastische dagen’. Heel mooi, leuk en afwisselend, omdat de tempels allemaal verschillend zijn. Het is echt heel bijzonder om door de tempels te dwalen. Enorm groot en soms ook spooky, doordat het zo oud en vervallen is en midden in de jungle ligt. Maar Angkor is zeker ook geweldig omdat het zoveel meer is dan de tempels. Er wonen veel mensen. Als je even van de hoofdweg af gaat en een zandpad inrijdt, zie je het huidige Cambodjaanse leven.

De eerste 2 dagen zijn we met de fiets gegaan. Dag 1 hebben we een aantal kleinere tempels bezocht en Banteay Srei. Deze tempel ligt wat afgelegen (ruim 20 kilometer vanaf Angkor Wat). Het is één van de kleinste tempels van het complex, maar erg fraai door het roze-kleurige zandsteen en de vele goed behouden en fijne decoraties.

Op dag 2 hebben we weer een aantal kleine en grotere (Bayon en Ta Prohm) tempels bezocht en wilden we de dag afsluiten met de zonsondergang bij Phnom Bakheng. Een tempel op een heuvel en ‘the place to be’ voor de zonsondergang. Het was echter zo bewolkt dat we weer snel naar beneden zijn gelopen. De zonsondergang hebben we meegemaakt op de fiets, terug naar ons hotel, in de stromende regen. Een enorme plensbui. We kwamen doorweekt aan bij ons hotel. Ook een bijzondere ervaring, want voor het eerst sinds maanden hebben we het koud gehad (net als jullie nu in Nederland).

Als je leest over Angkor Wat of de foto’s bekijkt, gaat het ook altijd over de zonsopkomst die je moet zien. Gisteren (dag 3) hebben we ons om 4.30 uur door een tuktuk op laten halen en hebben we samen met 1000en andere toeristen de zonsopkomst bekeken. Daarna hebben we een aantal uur door de gigantisch grote Angkor Wat tempel gelopen en zijn we met de tuktuk nog naar een aantal tempels gereden die we nog niet bekeken hadden. En opnieuw nog even naar de Ta Prohm, de tempel die nog steeds begroeid is met enorme bomen. Heel mooi.

Vandaag nog een laatste dag in Siem Reap. Straks gaan we de stad nog even in, want vandaag begint hier een 3-daags feest en zijn er bootraces. Morgen gaan wij met een boot (nee, geen raceboot) naar Battambang. Die boottocht moet erg mooi zijn. Of dat werkelijk zo is, hoor je de volgende keer.

Genoeg zo! We moeten vandaag ook nog foto’s bekijken. We zullen er dan zeker ook weer een aantal op onze reislogger zetten.