We zijn in Armenië (24 mei)

Gisteren op ons gemakje afgedaald naar de Aras-rivier, die de grens vormt tussen Iran en Armenië. Bij de grens is een wisselkantoor, waar we de Iraanse Rials die we nog overhadden, hebben omgewisseld tegen Armeense Drams.

De grens Iran-Armenië is maar zo'n 35 kilometer lang. Er is slechts één grensovergang. Het ging redelijk vlot. Aan de Iraanse zijde is ons paspoort 4x gecontroleerd voordat de uit-reis-stempel werd gezet. En voor de in-reis-stempel Armenië moesten 3 personen ons paspoort bekijken en alle fietstassen door een scanner.

Bij de Armeense douanepost hangt een Engelstalig bord, waarop staat vermeld dat alle formaliteiten rondom de grensovergang gratis zijn en dat ze je niet om geld (lees: smeergeld) mogen vragen. Mochten ze dat toch doen, dan moet je de manager bellen en zijn nummer staat ook op dat bord vermeld. Oké ..... is dit wat we mogen verwachten van Armenië ..... ?????

In de grensplaats Agarak hebben we een hotel gezocht en besloten daar 2 nachten te blijven. Even uitrusten; Iran afsluiten en ons voorbereiden op de reis door Armenië.

De eerste indruk van Armenië is dat het ruiger is dan Iran, minder ingetogen. Er rijden andere auto's. Veel oude Lada's, maar ook dikke Mercedessen en andere dure wagens. De huizen in Agarak zien eruit als Russische woonblokken. De mensen zijn luidruchtiger en ze zijn uitbundiger (westers) gekleed. We zien veel mensen roken en er wordt veel gesnoept. Dat laatste hebben wij vandaag ook gedaan, LEKKER!!

Morgen gaan we die suikers en vetten weer verbranden. We zullen die energie zeker nodig hebben. We zitten nu op een hoogte van 660 meter en moeten 2 bergpassen over; één van 2344 meter en één van 2489 meter. Oeps! We gaan er gewoon aan beginnen. We laten ons leiden door het levensmotto van Pippi Langkous: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan".

Hebben jullie trouwens gezien dat we wat video's op onze blog hebben gezet? En ook weer wat nieuwe foto's.