Van alles wat in Armenië - 1 t/m 9 juni

Van alles wat in Armenië - 1 t/m 9 juni

• hoge bergen - diepe dalen - vlaktes
• groen en vruchtbaar - kale rotsen
• luxe steden - primitieve dorpen
• 30 graden en zon - onweer - koude nachten
• genieten van de mooie natuur - bezoeken van indrukwekkende oude kloosters
• inspanning, pittige fietstochten, primitief kamperen - ontspanning, relaxen, lekker eten, hotel

In de eerste week van juni hebben we veel verschillende kanten van Armenië gezien en ervaren. We hebben natuurlijk gefietst. (Het totaal aantal kilometers dat we gereden hebben in Armenië is nu 700; met Iran erbij staat de teller op 1670 km). We hebben in de bergen gereden en in het laagland. 'Laagland' hier betekent onder de 1000 meter.

Erg afwisselend dus qua natuur en de manier waarop de mensen leven, We zijn door de wijnstreek gereden, waar overal langs de weg wijn in plastic (cola)flessen werd verkocht. Dit voor de Iraanse vrachtwagenchauffeurs, die op de terugweg van Yerevan naar Iran graag wat "limonade" mee naar huis nemen.

Nadat we de 'Tukh Manuk Pas" van 1800 meter hadden beklommen, zijn we afgedaald naar het vlakke land, net onder de 1000 meter hoogte. Even niet meer klimmen en dalen, maar heerlijk vlak fietsen. Prachtig groen, veel landbouw en de tijd van de abrikozenpluk. Toen we er een paar wilden kopen bij een familie die aan het plukken was, werden we uitgenodigd voor de lunch. Samen met de 'baas' kregen wij een speciale lunch, met wodka. YPA!

Wat ons hier ook opviel was de manier waarop de huizen aangesloten zijn op het gas. Overigens rijden er ook veel vrachtwagens en bussen op gas. Deze hebben grote gascilinders op/onder de wagen liggen/hangen.

Net voor Yerevan hebben we het klooster Khor Virap bezocht. In alle reisgidsen staat een foto van dit klooster, met op de achtergrond de berg Ararat. Voor de Armeniërs is deze berg heilig, omdat zij geloven dat de ark van Noach hier geland is. Helaas (voor hen) ligt de top van de berg in Turkije en is de grens met Turkije gesloten

Gelezen: "In dit klooster heeft Gregorius de Verlichter gevangen gezeten. Hij zou hier 13 jaar hebben vast gezeten in een diepe put. Koning Tiridates sloot hem op vanwege zijn geloof en het weigeren van het vereren van bepaalde Goden. Khor Virap zou ook "diepe put" betekenen in het Armeens. Gregorius de Verlichter hield echter stand, hij ontving brood en water van buitenaf. Op een gegeven moment werd Tiridates gestoord en ziek. Iemand vroeg Gregorius om hem te genezen en wonder boven wonder gebeurde dit. Hierop besloot Tiridates zich te bekeren tot het christendom en zo werd dit geloof het officiële geloof van Armenië. Armenië was hiermee eerste staat met het christelijke geloof."

Het is indrukwekkend om te zien hoe gelovig de Armeniërs zijn. In alle kerken en kloosters die we hebben bezocht, werd er geknield, heilige voorwerpen aangeraakt of gekust, kaarsjes opgestoken en gebeden. Ook in de put waar Gregorius gevangen heeft gezeten.

Toen door naar Yerevan, waar we 3 nachten zijn gebleven. Echt een superleuke stad. Relaxed en modern. Veel parken, mooie pleinen, leuke terrassen, gezellige sfeer en voor hen die van winkelen houden, ook prachtige winkels. Alles is er te koop.

Op zondag hebben we een fietstocht gemaakt naar Echmiadzin, ook wel het Vaticaan van Armenië genoemd. In de tijd dat Armenië het christendom als staatsgodsdienst aannam, was dit de hoofdstad van Armenië. Nog steeds is het hoofd van de Armeense kerk (de katholikos) hier gezeteld. Hij woont in een klooster, waar ook de belangrijkste kerk van Armenië te vinden is; de Moederkerk van Armenië (Mayr Tachar). Toen wij bij die kerk aankwamen was de kerkdienst net afgelopen en kwam hij naar buiten om mensen de zegen te geven. Daarna nog de schatkamer bezocht, waar de speer hangt waarmee Jezus zou zijn gestoken toen hij aan het kruis hing.

s'Avonds hebben we meegereden met de fietstocht door Yerevan in het kader van de World Bicycle Day, met als thema 'Share the road". Zij vonden het geweldig dat er fietsers uit Nederland meereden en wij vonden het leuk om zo wat van Yerevan te zien.

Ten oosten van Yerevan, in de bergen, liggen de Garni tempel en het Geghard klooster. Daar zijn we maandagochtend met een taxi heen geweest. Beide zeer bijzonder.

Dinsdag zijn we van Yerevan naar het Sevan meer gefietst, één van de hoogstgelegen meren ter wereld (1900 meter). We hadden gehoopt daar een gezellige camping te vinden en een paar dagen aan het meer te blijven. Maar het is niet het juiste seizoen. Er was weinig te doen en de campings waren (nog) gesloten. Dus 2 dagen wild gekampeerd aan het meer (ook leuk) en op de 2e dag genoten van het prachtige weer.

Dat is namelijk nogal wisselvallig. De dag begint vaak zonnig en in de middag komen de wolken. Afgelopen donderdag (7 juni) hebben we tijdens het fietsen een flinke bui gehad en zijn we voor het eerst echt nat geregend. Die nacht (ook weer wild kamperen) heeft het enorm geonweerd. Alle lof voor onze tent, die hield ons lekker droog.

Gisteren (vrijdag 8 juni) hebben we maar een kilometer of 20 gefietst, door zeer primitieve dorpjes. Nu zijn we in Vanadzor, een redelijk grote stad. We zijn op weg naar de grens met Georgië en hebben alle tijd. We blijven hier een paar dagen in een hotel. Even de was doen, beetje lezen, foto's kijken en Wim is al naar de kapper geweest.

We hebben al wat video's op onze reislogger gezet en vandaag zullen we er ook zeker nog een aantal foto's opzetten.