En dat is TIEN - 3 december

En dat is TIEN - 3 december

We zijn alweer een week in Thailand. Na Iran, Armenië, Georgië, Maleisië, Singapore, Indonesië, Vietnam, Laos en Cambodja, is dit het 10e en laatste land van onze reis.

De laatste dagen Cambodja waren leuk, mooi en indrukwekkend. Vanuit Siem Reap zijn we met de boot naar Battambang gegaan. Zonder fietsen, die hadden we bij het hotel achtergelaten. Wij zaten lekker op het dak van de boot. De reis ging over een groot meer en brede rivieren, maar ook door hele smalle geulen die nu waarschijnlijk niet meer bevaarbaar zijn. In november begint het droge seizoen. De waterstand wordt steeds lager en de duur van de bootreis steeds langer. Wij hebben 6 uur gevaren, inclusief pauze, Aan het einde van het droge seizoen, als de geulen zijn opgedroogd, duurt de reis 8 uur. We passeerden diverse drijvende dorpen. Af en toe stapten er mensen in, of werden er spullen op de boot gelegd, die een stuk verder weer afgeleverd werden.

De volgende dag (23 november) zijn we met een tuktuk langs alle bezienswaardigheden in en rond Battambang gereden. We hadden een hele aardige tuktuk-chauffeur, die ons heeft meegenomen naar zijn huis. Vol trots liet hij ons zijn kippen, 3 koeien en fruitbomen zien. Tijdens de lunch die zijn vrouw voor ons had klaargemaakt, vertelde hij over de tijd dat de Rode Khmer aan de macht was. Zijn vader was arts en is door de Rode Khmer vermoord. Het schrikbewind van de Rode Khmer is duidelijk zichtbaar in Battambang. De ‘Well of shadows’ is een monument bij een ‘killing field’ en gevangenis, waar 10.008 mensen op een vreselijke manier door de Rode Khmer zijn vermoord. Aan de andere kant van de stad ligt een ‘killing cave’, waar tijdens de Rode Khmer periode mensen naar beneden zijn gegooid en op een verschrikkelijk manier zijn gestorven. Tegen zonsondergang zijn we naar de vleermuizengrot (Bat Cave) gegaan. Iedere avond verlaten 100.000en vleermuizen de grot. Een gestage stroom, die wel 40 minuten duurt. Prachtig om te zien.

De reis terug naar Siem Reap hebben we met de bus gedaan. Het was maar 165 kilometer, daar hebben we bijna 4 uur over gedaan. Niet echt een plezierige manier van reizen, geef ons maar de fiets!

Vanuit Siem Reap zijn we in 2 dagen naar de grens met Thailand gefietst (165 km). De grensovergang verliep vlot. Bij een verblijf van maximaal 30 dagen in Thailand heb je geen visum nodig. We zijn 26 november de grens overgegaan en moeten op 25 december het land uit. Dat komt goed uit, want we op 25 december vliegen we vanuit Bangkok naar huis.

We rijden weer aan de linkerkant van de weg. Het is hier schoner en het lijkt ook welvarender dan in Laos en Cambodja. De wegen zijn goed en de route tot nu toe was vlak. Gemakkelijk fietsen dus. De afgelopen dagen hebben we veel door landbouwgebied gereden, met enorme rijstvelden. Vaak fris groen, met jonge rijstplanten. En ontzettend veel ooievaars en reigers (duizenden!!).

Het spreekwoord ‘geen slapende honden wakker maken’ moet je hier erg letterlijk nemen. Net als in Vietnam, Laos en Cambodja zijn hier veel straathonden, maar hier hebben we er meer last van. Ze liggen vaak in kleine groepjes midden op de weg te slapen. Als wij passeren worden ze wakker, beginnen te blaffen en rennen achter ons aan. Gelukkig kunnen we tot nu toe het spreekwoord ‘blaffende honden bijten niet’ ook letterlijk nemen.

Gisteren zijn we een dag in Ayutthaya gebleven. Ayutthaya was meer dan 400 jaar de hoofdstad van Siam, het voormalige Thailand. We hebben een (fiets)tocht gemaakt langs een aantal oude tempels en Boeddhabeelden.

Nu rijden we met een grote boog om Bangkok heen, met als eindbestemming de kustplaats Hua Hin. Daar blijven we een paar dagen en dan gaan we (waarschijnlijk met de trein) naar Bangkok.