De batterij is weer vol - 11 t/m 23 oktober

De batterij is weer vol - 11 t/m 23 oktober

Op 11 oktober vertrekken we uit Teruel, zowel de fietsen als wij zijn weer in topconditie. Ons doel voor die dag is Albarracín: “Albarracín is een van de pittoreske plaatsjes van zuidelijk Aragón in de provincie Teruel. Het prachtige dorp van duizend inwoners ligt verborgen tussen kale rotsen en achter uitgestrekte stadsmuren boven de Río Guadalaviar. Karakteristiek voor Albarracín zijn haar monumenten in zachtroze kleur die tegen een bergwand zijn aangebouwd. De lezers van de Spaanse reissite Guía Repsol kozen Albarracín in 2017 tot mooiste dorp van Spanje: pueblo con más encanto.” 

Het is maar 45 kilometer; we zijn er al vroeg en hebben dus alle tijd om het dorp te bekijken en naar de hooggelegen stadsmuren te lopen. Inderdaad MOOI!!!

De volgende dag rijden we verder in de richting van Cuenca. We klimmen (dalen, klimmen, dalen, klimmen) langzaam naar de Puerto de El Cubillo op 1617 meter. We komen langs de bron van de Taag, de grootste rivier van Spanje. Hier is de Taag nog slechts een klein beekje, bij een heel groot monument. Tijdens de afdaling na de Puerto de El Cubillo zien we dat het echt herfst aan het worden is. 

Ook die nacht kamperen we weer op een mooie plek. Het blijft altijd leuk om een kampeerplek te vinden. We gaan gewoon ergens van de weg af, rijden een smal pad in en komen dan altijd wel een mooie (of iets minder mooie) plek tegen waar onze tent kan staan.

Op zondag 13 oktober rijden we de laatste etappe naar Cuenca. Een prachtige rit, langs een stuwmeer en indrukwekkende rotspartijen waarboven de gieren rondcirkelen. Het plan was om een dag in Cuenca te blijven, maar die plannen veranderen weer als we horen dat het de laatste dag is dat de camping open is. Zodra de tent staat gaan we de stad in. De oude (historische) stad ligt bovenop de rotsen. Ook weer een mooie, leuke stad die sinds 1996 op de UNESCO-lijst van Werelderfgoed staat. 

Langzaam maar zeker wordt het kouder. We hebben de afgelopen weken veel geluk gehad met het weer. Het was hier gemiddeld zo’n 10 graden warmer dan normaal in deze tijd van het jaar. Als we op 14 oktober uit Cuenca vertrekken is het koud (12 graden) en regent het. In de loop van de dag wordt het weer droog en stijgt de temperatuur weer richting 20 graden. Nu het s’ochtends kouder is, staan we wat later op en gaan we pas om een uur of 10 fietsen. We rijden door de provincie La Mancha. In de sporen van Don Quichot fietsen we in 4 dagen naar Alcaraz. Het zijn mooie en wat minder mooie (lees: saaie) kilometers. Na 3 nachten wild kamperen (in Valera de Abajo, Alarcón en Tiriez) nemen we in Alcaraz een hotel (17 oktober). Lekkerrrrrrrr.

Na Alcaraz wordt de route weer mooier. Meer bergachtig. Dat is wel wat zwaarder, maar veel leuker en mooier fietsen. Op 18 oktober rijden we naar Riópar, waar we 2 nachten op een camping staan. De 20e fietsen we bijna de hele dag in onze regenpakken door de bergen en kamperen we in een olijfboomgaard vlakbij Hornos. De volgende dag is de hemel voor 1 dag weer strakblauw. Het is wel koud, een graad op 12 denk ik. Ons doel die dag is Cazorla. Daar hebben we een hotel geboekt, omdat er veel regen is voorspeld. De rit naar Cazorla is prachtig. Eerst langs een groot stuwmeer, heuveltje op (warm) - heuveltje af (koud), en na 45 kilometer nog een flinke klim naar Puerto de las Palomas. Die was pittig, maar erg mooi.

Ons hotel in Cazorla is echt geweldig. Het heet La Casa de las Bicicletas. Het hotel is zo leuk en het weer is zo slecht dat we nog een dag / nacht hebben bijgeboekt. Vanaf morgen (24 oktober) loopt de temperatuur weer op, richting de 25 graden. Dan beginnen aan onze laatste etappe naar Gerrit & Antoinette. Nog zo’n 400 kilometer te gaan.