De laatste dagen in Teheran

Qua bezienswaardigheden staat Teheran voor ons niet in de top 10 van de mooiste steden die we hebben bezocht. Maar als het gaat om de mensen die er wonen, staat Teheran absoluut op de eerste plaats.

Heel toepasselijk hebben we op vrijdag 4 mei vooral de doden herdacht. We zijn naar de laatste rustplaats van Ayatollah Khomeini geweest. Om daar binnen te mogen, moest ik langs de vrouweningang en een chador omdoen. "Chador" betekent "tent" in het Farsi :-). Eenmaal binnen kon ik wel naar het mannendeel, maar de mannen mochten niet over de grens van het vrouwendeel.

Aan de andere kant van de weg ligt het grootste kerkhof van Teheran. Echt enorm. Het meest indrukwekkend waren de graven van jonge mannen die gesneuveld zijn tijdens de Iran-Irak oorlog (1980-1988), zo'n 200.000. Er waren veel bezoekers, die ijs, snoep of fruit uitdeelden. Volgens Ali doen ze dit om de ziel rust te laten vinden.

s'Avonds hebben we Leila ontmoet, een vriendin van Ali, die net als wij graag fietsreizen maakt. Zij heeft voor ons gekookt.

Op 5 mei hebben we de bevrijding gevierd. We hebben met Ali en één van zijn vrienden (Pouyan} een bergwandeling gemaakt. Even geen smog en drukkende warmte, maar schone lucht en lekker koel. De Iraniërs houden van de bergen. Hoog in de bergen, ver van de bewoonde wereld, voelen zij zich vrij. Daar mogen ze zingen, dansen en kan de hoofddoek af.

Rond een uur of 2 zijn we met de auto van Ali weer naar het centrum gegaan. Het is niet normaal hoe hier gereden wordt. Voor ons niet te doen. In de auto hebben we met behulp van de nummerborden van auto's de Perzische cijfers leren lezen. Erg handig, want nu kunnen we in de winkels zien wat alles kost.

In de stad zijn we weer op zoek gegaan naar een SIM-kaart en dat is uiteindelijk ook gelukt.

Leila stond er op ons mee uit eten te nemen. We hadden om 19.00 uur met haar afgesproken. Met z'n 5en hebben we "Iraans" gegeten. Ook qua eten komt Iran niet in onze top 10. Maar we kunnen het niet vaak genoeg zeggen, wat een ongelooflijk lieve mensen zijn Ali, Leila & Pouyan.

Vandaag (zondag 6 mei) hebben we ons voorbereid op ons vertrek. De fietsen staan klaar, de tassen zijn geordend, de route is gepland. We willen morgen om 6.30 uur op de fiets zitten en rustig aan de eerste kilometers gaan rijden.